بیستم مهرماه روز بزرگداشت حافظ شیرازی
به بهانه بیستم مهرماه روز بزرگداشت حافظ شیرازی بزرگ شاعر ایرانی صاحب سبک و اندیشه
از شعر و تاثیر اشعار و تفکر حافظ بر نسل‌ها و ادب پارسی سخن‌ها گفته شده شومینه آرا مفتخر است در این مجال ضمن تبریک این روز به بررسی طرح مقبره حافظ بپردازد .
بررسی طرح مقبره حافظ
این آرامگاه یکی از زیباترین بناهایی است که به دلیل معماری خاص خود ، توجه بسیاری را به خود جلب می‌کند.
آن‌چه که امروز به عنوان آرامگاه حافظ در شیراز وجود دارد ، بنای ساخته شده در سال ۱۳۱۴ شمسی است.
در آن سال علی‌اصغرحکمت، وزیر فرهنگ وقت با همکاری علیریاضی، رییس فرهنگ استان فارس و با نظارت علیسامی، محقق، باستان‌شناس و استاد دانشگاه، طرحی را که آندره گدار، ایران‌شناس و معمار فرانسوی پیشنهاد کرده بود، روی آرامگاه حافظ پیاده کردند.
در ساخت این آرامگاه از معماری دوره‌ی زندیه الهام گرفته شده است.
اما آندره گدار کیست؟
آندره گدار در سال ۱۸۸۱ میلادی در شهر چومونت در کشور فرانسه به دنیا آمد.
او در دانشکده هنرهای زیبای پاریس در رشته معماری و باستان‌شناسی تحصیل کرد. او باستان‌شناس و معمار و متخصص در صنایع اسلامی و ایرانی و خاور میانه بود. بیشتر وقت گدار در زندگی در پرداختن به باستان‌شناسی و معماری در خاورمیانه، خصوصا ایران گذشت.
گدار در اوایل دوره پهلوی به ایران آمد و به استخدام دولت ایران درآمد. او در ایران مسئولیت‌هایی از قبیل مدیر اداره (باستان‌شناسی و موزه) ، فعالیت‌های پژوهشی و شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران ، انتشار نشریه باستان‌شناسی با همکاری همسرش یدا گدار و ماکسیم سیرو، بنیان‌گذاری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ، ریاست و استادی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و غیره داشته است.
گدار در ابتدا به دعوت دولت وقت ایران و جهت سازماندهی و راه‌اندازی اداره کل باستان‌شناسی به ایران آمد.
او در مدت زمان ۳۲ سال که در ایران اقامت داشت با فعالیت‌های باستان‌شناسی و معماری خود خدمات شایانی به تاریخ و فرهنگ ایران کرد.
گدار در ایران کارهای فراوان فرهنگی و باستان‌شناسی به سامان رساند که یادگار برجسته و مهم او را که هنوز قطب فرهنگی تهران است می‌توان دانشگاه تهران و نقشه عمومی آن و برخی دانشکده‌ها و تالارهای آن دانست . از سویی بسیاری ، ترکیب همدلانه سنت و معماری در مقبره حافظ را یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌‌های آندره گدار به شمار می‌آورند .
این کلاه فرنگی که از همه جهات باز است و در باغ بهشت آسای حافظیه شیراز قرار گرفته است تسلط کم‌نظیر معمار آن در استفاده از سنت‌های ایرانی را به تصویر می کشد .
